Constantino é, seica, o último gran emperador de Roma, non en balde, gañou o seu apelativo do Grande. A Roma de Constantino, un libro exquisitamente ilustrado, explora a súa figura e o seu tempo, un camiño que lle levou a destruír a Tetrarquía para conseguir gobernar o imperio en solitario e a privilexiar a fe en Cristo sobre os vellos cultos. Unha vida plena de contradicións e ambigüidades, que matizan o relato canónico que o cristianismo transmitiu ao redor da súa figura, callado de rumbos e lagoas. Aínda que a súa andaina culminaría coa fundación dunha nova urbe, destinada a ser soada –Constantinopla–, non podemos esquecer que foi Roma o escenario da súa primeira e decisiva vitoria, derrotado Majencio na ponte Milvio.
A Cidade Eterna, símbolo perenne do poder romano, viviu con Constantino o seu último gran momento de esplendor construtivo. A Roma de Constantino foi a última Roma monumental da Antigüedad, pero, ao mesmo tempo, inaugurou a primeira Roma cristiá. O programa edilicio do emperador reflicte esta dobre e indisoluble faceta e evidencia tanto a súa fame de poder como a nova orientación relixiosa, a través de basílicas, arcos e estatuas colosais, cuxos espectaculares restos aínda podemos contemplar.