Este libro móvese entre o ensaio e a memoria persoal e é unha homenaxe a un museo que acompañou á autora ao longo de toda a súa vida. Un museo cargado de pasado e de futuro; un espazo vivo, que se vai transformando a través das miradas das sucesivas épocas. Asoman por estas páxinas imprescindibles como As meninas de Velázquez lidas á luz do Pierre Menard de Borges, ou as obras de Goya; tamén cadros históricos que hoxe vemos con outros ollos e interpretamos con outra perspectiva, como As fillas do Cid de Teófilo de Pobóaa ou Juana a Tola de Pradilla, ou a escultura do Hermafrodito; e lenzos esquecidos como os de Clara Peeters ou o espléndido retrato dun león africano titulado O Cid de Rosa Bonheur, entre outros.